Showing posts with label İnteresting. Show all posts
Showing posts with label İnteresting. Show all posts

08 May 2008

Sadece maraqlı :-)

Yene de ingilisce ama.. :-) Deyirem Allah verende adama ağılı bele versin ee :-P

* * * * *
Carl Friedrich Gauss was recognized as a mathematical genius when he was ten.
One day a professor gave him an arithmetic problem. Carl was asked to add up all the numbers from 1 to 100 (1+2+3+4+5, etc.). And it took him only 8 seconds to solve the problem.
How could he do it so quickly?
Carl could do it quickly because he knew that each pair of numbers: 1 plus 100, 2 plus 99, 3 plus 98, and so on to 50 plus 51 - equaled 101. So he multiplied 50 times 101 and came up with the answer: 5 050.


06 May 2008

Kangaroo

Salamlar,

Derslerimin çoxluğu ve vaxtımın azlığından son zamanlar blog'a az zaman ayırırdım. Amma bu yaxınlarda bir kitabdan maraqlı bir yazı oxudum. Hem de deyerdim bir az gülmeli :-) Odur ki, Sizinle de bölüşmek istedim. Yazını orijinalda olduğu kimi ingilisce qoyacam.

* * * * *

Captain Cook, a British navigator, was the first European to reach Austaria's east coast. While his ship was lying off Austaria, his sailors brought a strange animal on board. Cook wanted to know the name of this unusual creature, so he sent his men ashore to ask the native inhabitants. When the natives were asked in impromptu sign language to name the animal, they said, "Kangaroo". The sailors, believed "kangaroo" was the animal's name. Years later, the truth was discovered. "Kangaroo" means "What did you say?"

But today the animal is still being called a kangaroo in English.

04 January 2008

Цвет любви...

Какого цвета твоя любовь?
- Какого цвета твоя любовь ко мне?
- Что?
- Я спрашиваю, какого цвета твоя любовь ко мне?
- Я не понял вопрос.
- Ну, хорошо. Тогда спроси у меня какого цвета моя любовь к тебе.
Он потянулся, зевнул и на выдохе еле разборчиво спросил:
- Ну, и какого же?..
- Зелёного!
Он перестал зевать и пристально посмотрел на меня.
- Зелёного, - повторила я.
- А почему не красного? - спросил он с улыбкой.
- Потому что красный - это пожар, это огонь, пламя - назови, как хочешь.
- Но ведь именно красный и ассоциируется у всех с любовью!
- Не у всех, а только у тех, кто "горит"!
- А ты, значит, не "горишь"?
- Нет.
- Спасибо. Приятно в начале дня узнать, что она, видите ли, тобой не горит.
- А разве это плохо? Во мне горит костёр. Сначала он горит очень сильно, потому что ты сделал всё правильно, как по писаному. Ты до меня уже не раз "разводил костры" и поэтому ты знаешь технологию. Сначала ты нашёл удобное для этого место, потом собрал поблизости сухих веток - избитых комплиментов и знаков внимания, правильно их выстроил. Этого вполне достаточно, чтобы разжечь огонь. Затем ты подбрасываешь туда дрова потолще, потом бросаешь полено. Пока ты собирал "дрова", которые будут гореть в моём "костре", ты устал. Костёр горит ярко, тебе тепло и ты доволен. Но вот он начинает затухать. Поблизости ничего нет, что можно было бы подбросить, а бежать куда-то уже нет сил. Можно продлить удовольствие - снять с себя одежду и принести её в жертву языкатому чудовищу, но пройдёт немного времени и она тоже перегорит - но теперь ты не сможешь даже никуда уйти, ты связан по рукам и ногам. А костёр всё равно потух. Вот и получается, что такая любовь из красного цвета очень быстро превращается в серый - как костёр в дым. А серый цвет - он же никакой для любви.
- Так, так, так, - сказал он. Затем повернулся набок, подпёр голову ладонью, а локтём вгрузнул в подушку. Сонливость его прошла, он улыбнулся:
- Интересно, а жёлтый?
- О жёлтом вообще не хочу говорить - какой-то предательский цвет. Привлекает внимание, ты на него смотришь-смотришь, а потом всё вокруг кажется жёлтым! Да и вообще, глаза от него болят.
- Ну, хорошо, это понятно. Черный тоже понятно - это не цвет любви.
- Нет, подожди. Любовь бывает всех цветов! Любовь сама по себе - радуга! Каждый раз поворачивается к человеку новым оттенком.
- Ну, не чёрным же! - вступил он со мной в спор.
- А почему нет?! Разве не бывает такого, что любовь делает человека злее, замкнутее, он становится агрессивным. И это мы говорим не о неразделённой любви - только о взаимной! Речь идёт о том, как люди влияют друг на друга, это как смешивание красок. Ты - белая краска, я - чёрная, какая из них "сильнее"?
- Чёрная, конечно!
- Почему это "конечно"?! Сильнее та, которой больше. Но даже если их смешать в равной пропорции, то "чистого" цвета уже всё равно не будет - чисто-чёрного или чисто-белого, вот так и люди. Кто-то один "заливает" другого своим цветом, потому что его у него в избытке, а тот либо принимает не сопротивляясь, навязываемый оттенок, забывая при этом о своём, либо вступает в борьбу за "сочетание" цветов. Но чем бы не закончилась эта борьба - "чистого" цвета не останется ни у первого, ни у второго! Краски уже смешаны. Он смотрел на меня очень внимательно.
- Фиолетовый, - словно вынося приговор, сказал он.
- Фиолетовый, - поморщилась я, - нет. Моя любовь к тебе не может быть фиолетовой, во-первых, я не люблю этот цвет, а во-вторых, нет, на этом и остановимся.
- Голубой, синий, - не унимался он.
- Ничего не могу с собой поделать, голубой для меня - это небо! Небо - это птицы, птицы - крылья, крылья - мечта! Ну, а мечта - это молодость. Значит, голубой цвет более присущ молодой любви, любви в раннем возрасте, когда ты прибываешь в эйфории, превозносишь партнёра, идеализируешь что ли. Синий для меня - это цвет всепрощения. Ну, вот не знаю, если ты всё прощаешь человеку - это синий.
- Зелёный, - мягко сказал он.
- Зелёный, - повторила я и глубоко вздохнула.
В комнате повисла тишина. Он не сводил с меня глаз. Я почувствовала как ему не терпится поторопить меня, но сказать сейчас одно ненужное нервозное слово - значит переломать все кисти тогда, когда картина ещё не закончена. Понимала это я, знал это и он, терпеливо выжидая моих пояснений, но я не торопилась..

04 October 2007

13 фраз о жизни

“13 фраз о жизни

Габриэль Гарсиа Маркес

1. Я люблю тебя не за то, кто ты, а за то, кто я, когда я с тобой.

2. Ни один человек не заслуживает твоих слез, а те, кто заслуживают, не заставят тебя плакать.

3. Только потому что кто-то не любит тебя так, как тебе хочется, не значит, что он не любит тебя всей душой.

4. Настоящий друг – это тот, кто будет держать тебя за руку и чувствовать твое сердце.

5. Худший способ скучать по человеку – это быть с ним и понимать, что он никогда не будет твоим.

6. Никогда не переставай улыбаться, даже когда тебе грустно, кто-то может влюбиться в твою улыбку.

7. Возможно, в этом мире ты всего лишь человек, но для кого-то ты – весь мир.

8. Не трать время на человека, который не стремиться провести его с тобой.

9. Возможно, Бог хочет, чтобы мы встречали не тех людей до того, как встретим того единственного человека. Чтобы, когда это случится, мы были благодарны.

10. Не плачь, потому что это закончилось. Улыбнись, потому что это было.

11. Всегда найдутся люди, которые причинят тебе боль. Нужно продолжать верить людям, просто быть чуть осторожнее.

12. Стань лучше и сам пойми, кто ты, прежде чем встретишь нового человека и будешь надеяться, что он тебя поймет.

13. Не прилагай столько усилий, все самое лучшее случается неожиданно.

P.S. Помни: “Все, что случается, имеет причину”

01 October 2007

Susmak ve öğrenmek

Bir gün susmayı öğrendim. Öyle bir sustum ki, belki sonsuza kadar susacaktım. Çünkü susmak benim küçücük dünyamda babamla kurduğum iletişim tarzıydı.
Babam akşamları eve yorgun dönerdi. Ben bütün gün evde sıkılır, onun gelişini beklerdim. Daha o kapıdan girer girmez boynuna atılır, onunla oynamak isterdim. Babam sarılır, öper sonra da “Hadi odana git”- derdi. Yemek hazirlanınca annem çağırır, bu defa masada bir araya gelirdik babamla. Onlar annemle konuşurken ben araya girer, sesimi duyuramayınca da bağırırdım.
Babam sinirlenir, "Bütün gün insanlarla kafa patlatmaktan bunaldım, bir de sen kafamı ütüleme!" - derdi. Annem de "Bütün gün zaten seninle uğraştım, bir çift laf da mı konuşturtmayacaksın babanla?" diye çıkışır, beni odama gönderirdi.
Çaresiz bir şekilde boynumu büker, odama - yani hapishaneme doğru yol alırdım. Babam arkamdan "Bizim bir odamız bile yoktu, her şeye sahip, hala ne istiyor anlamadım." - diye bağırmaya devam ederdi.
"Keşke benim de bir odam olmasaydı, keşke bizim de evimiz bir odalı olsaydı da hep birlikte otursaydık" - derdim içimde; ama yüksek sesle söylemeye cesaret edemezdim.
Yemekten sonra babam kanepeye uzanır, eline kumandayı alır, televizyon seyrederdi. Beni yanına çağırır biraz severdi. Onun izleyeceği önemli birşey varsa beni adeta yerimden bile kıpırdatmazdı. Azıcık hareket edip koşup oynamaya çalişsam oda hapsim yeniden başlardı.
Bir gün anladım ki, susunca babamla daha iyi anlaşıyoruz. Bu defa susarak yapabileceğim oyunlar geliştirmeye başladım. Önce resim yaparak başladım işe. Babam çizdiğim resimleri çok beğeniyor; "Bak, böyle uslu-uslu oyna işte." - diyordu. Babam bazen göz ucuyla bakıyor, resimle ilgili bir şey sorsam afallıyordu. Ama bana kızarak beni artık odama göndermiyordu. "Son günlerde ne de akıllandı benim oğlum." - diye komşulara anlatıyordu annem halimi.
Resimlerim arttıkça ortalık dağılmaya başladı. Annem "Odanı topla!" - diye odama kapattığında ise nereden başlayacağımı bilemiyordum.
Ben bunlarla uğraşırken zaman geçiyor; ama odamı toparlamayı beceremiyordum. Annem odama gelip "Bak sana resim yapmayi yasaklayacağım." - dedi bir gün. Susuyor olmamı usluluk olarak değerlendiren ailem resim yapmayı da elimden alırsa ben ne yapacaktım?
Bu düşüncelerle bir aile tablosu yaptım. Babam eve gelince uygun zamanı kolladım. Her zamankı gibi yemekler yendi, odaya geçildi. Babam oturur-oturmaz çizdiğim resmi getirdim. Babam baktı. Hım, dedi "Çok güzel olmuş. Bu adam benim herhalde" - dedi. Ben "Hayır, o adam değil, bu çocuk sensin" - dedim. O "Hayır, bu adam benim, bu çocuk sensin, bu küçük kız da arkadaşın" - dedi. Ben yine 'Hayır, o büyük adam benim, bu küçük adam sensin, bu küçük kız da annem" - dedim. Babam benimle uğraşmaktan vazgeçip: "Peki neden bizi küçük çizdin?" - dedi. Heyecanla başladım anlatmaya. Ben büyüyüp adam olacağım. İş bulup çalışacağım. Siz yaşlanıp küçüleceksiniz. Beliniz bükülecek, komşumuz Ahmet amca ile Ayşe teyze gibi küçücük kalacaksınız. Ben işten geldiğimde yorgun olacağım. Siz benimle konuşmaya çalıştığınızda iş yerinde kafam şişmiş olacağından sizi duymayacağım bile. Siz benimle bir şeyler paylaşmak istediğinizde "Hadi odanıza çekilin de kafa dinleyeyim" - diyeceğim. Ve bir de bağıracağım "Her şeylerini alıyorum. Sıcacık odaları da var, daha ne istiyorlar" - diye.
Annemle babamın gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Duyduklarına inanamıyorlardı. Bana sarılıp beni öyle içten bir okşayışları vardı ki, sonsuza kadar konuşsam hiç bıkmadan dinleyecekler gibiydi.

Farkında olmalı insan... Kendisinin, Hayati olayların, Gidişatın farkında olmalı..
Ömür dediğin üç gündür:
Dün - geldi geçti,
Yarın - meçhuldür.
O halde ömür dediğin - Bir Gündür,
O da Bu gündür.
Sevgiyle kalın, sevdiklerinizle kalın..

22 August 2007

Дорога жизни

Порою, чем дальше уходит дорога жизни, тем с большим удивлением двое, идущие рядом вспоминают начало пути. Огни прошлого изчезают где-то за поворотом... Чтобы события на расстоянии казались все теми же, теми же должны остаться и чувства...


13 August 2007

Reallıq..


Salam, dostlar.
Eslinde bura yerleşdirdiyim şekilin müellifi barede daha dolğun melumata sahib olmaq isterdim, amma teessüf ki melumatsızam. Bu şekili bir dostum mene bu gün gönderdi, çox xoşuma geldi, çox mena gizlidi bu şekilde. Daha çox yazmayacam, sadece şerhsiz, özünüz baxın.

P.S. Şekilin adı Reallıq'dır

09 August 2007

En gözel gül

Zamanların birinde bir şeherde yaşayan dünya gözeli bir qız var idi. Bu qız o qeder gözel idi ki, çox uzaq şeherlerden, diyarlardan çox yaraşıqlı, çox zengin esilzade bir çox deliqanlı onu görmeye gelirmiş. Onunla evlenmek isteyen neçe genci redd eden bu qız heç kimi beyenmirdi. Bu arada eyni şeherde yaşayan ve bu qıza aşiq olan bir genc de bu qızı sevmiş, amma genc qız onu da redd etmişdir.

Aradan uzun iller keçir... Hemin genc artıq o şeherden köçüb, özüne başqa bir heyat qurmuş ve evlenib uşaqlara sahib olmuşdu.

Bir gün yolu tesadüfen bir zamanlar yaşadığı hemin gözel kiçik şehere düşür. Orada tanış biriyle qarşılaşınca ağlına bir zamanlar orada yaşayan gözel qız gelir ve o qızın nece olduğunu soruşur. Yaşlı adam önünde gül bağşası olan bir evi göstererek qızın evlendiyini söyleyir. Bir zamanlar her kesi redd etmiş olan qızın aile qurduğu adam genci çox maraqlandırır. Bir gün gizlenib qızın erini evden çıxarken görür. Qızın eri kök, keçel ve çox çirkin bir adam idi. Üstelik esilzade bele deyildi. Çox teeccüblü olan genc qızın eri getdikden sonra evin qapısını döyür. Qız qapını açdığında özünü tanıdır ve niye bele bir adamla evlendiyini soruşur. Qız da ona arxasındakı gül bağçasından en gözel gülü qoparıb getirerse cavab vereceyini deyir. Amma qızın bir şerti olur ki, bağçada irelileyerken geriye dönmemelidir. Bundan sonra genc yüzlerce gözel gülün olduğu bağçada irelilemeye başlayır. Birden çox gözel bir sarı gül görür. Ele ona doğru eyilerken biraz irelide böyük çehrayı bir gül gözüne deyir. Bu defe de o gülü qoparmaq isteyerken daha irelide möhteşem gözellikde qırmızı bir gül qönçesi görür. Bu minvalla bir de baxır ki, artıq bağçanın sonuna gelib ve mecburen oradakı bir gülü qoparıb qıza getirir.

Bağçanın en gözel gülünün getirileceyini gözlediyi halda qız bir de görür ki, genc yarpaqları solmuş kiçik bir gül getirdi. Bunu gören qız gence bele deyir:

“Bax, gördün, her zaman daha yaxşısını axtarmaq isteyerken ömür keçir ve sen en pisiyle razılaşmaq mecburiyyetinde olursan. Odur ki, zamanında sahib olduqlarınla kifayetlenmeyi öyrenmek lazımdır.”

Слова тепла

Вы знаете, что те, кто, кажутся, очень сильными в сердце, являются реально слабыми и самыми восприимчивыми?
Вы знаете, что те, кто тратит свое время, защищая других, сами нуждается в ком - то, кто бы мог защитить их?
Вы знаете, что труднее всего сказать три фразы:

«я люблю тебя», «прости» и «помоги мне».
Вы знаете, что те, кто одевается в красное, более уверены в себе?
Вы знаете, что те, кто одевается в желтое, довольны своей красотой?
Вы знаете, что те, кто одевается в черное, хотят быть незамеченными и нуждаться в вашей помощи и понимании?

Вы знаете, что, когда Вы помогаете кому - то, помощь возвращается Вам в двойне?
Вы знаете, что легче сказать, что Вы чувствуете в письменной форме, чем высказать это с глазу на глаз?
Но Вы знаете, что именно те слова, которые сказаны лично, больше ценятся? Вы знаете, что, если Вы сильно желаете чего-то, ваши желания исполняются?
Вы знаете, что Вы можете заставить ваши мечты осуществиться, стать любимым, богатым, здоровым, если Вы верите в это?

Но не верьте всему, что я говорю Вам, пока Вы не пробуете это сами.
Если Вы знаете кого - то, кто находится в потребности кое-чего, что я упоминал, и Вы знаете, что Вы можете помочь, то Вы увидите, что это будет возвращено в двойном размере.

01 August 2007

Hind mifologiyasına göre...

Qadın:
Allah yarpağın yumşaqlığını, ceyranın baxışını, güneş işığının gücünü, dumanın göz yaşını aldı; küleyin qerarsızlığını, dovşanın ürkekliyini buna daxil etdi. Onların üstüne qiymeli daşların sertliyini, balığın dadını, pelengin yırtıcılığını, odun yandırmasını, qışın soyuğunu, sağsağanın gevezeliyini, qumru quşunun sevgisini qatdı. Bütün bunları qarışdırdı ve etirli bir Qadın yaratdı.
Yatardığı Qadını Kişiye hediyye etdi.
Kişi:
Allah tısbağanın yavaşlığını, buğanın baxışını, fırtına buludlarının dağıdıcılığını, tülkünün hiylegerliyini aldı; zelinin yapışqanlığını, pişiyin nankorluğunu, hind quşunun qabarmasını, kergedan derisinin sertliyini onlara qatdı. Bunların üstüne ayının yekexanalığını, milçeyin vızıltısını qatdı ve Kişini yaratdı.
Yaratdığı Kişini adam etsin diye Qadına verdi.



03 July 2007

Слова..

...Слова придуманы лишь для того, чтобы скрывать наши мысли. Разве можно выразить обычными словами сколь-нибудь глубокие чувства? Боль мы выражаем криком. Горе мы выражаем слезами. Радость проявляется в наших глазах. И, наконец, любовь или счастье. Разве можно выражать эти чувства словами?...

Путь воина
Чингиз Абдуллаев

09 June 2007

Память..

Bu günler çox sevdiyim yazıçılardan biri olan Çingiz Abdullayev'in «Голубые ангелы» romanını oxuyuram ve orada bu hisse çox xoşuma geldi, odur ki, Sizinle de bölüşmek istedim..
* * * * *
…Наша память ведь удивительна. Иногда достаточно самого ничтожного повода, самой тонкой ниточки для мощного клубка воспоминаний. Клубок начинает стремительно разматываться, и уже ничто не в силах остановить его или помешать. И, может быть, самое дорогое, самое ценное, что в конечном итоге остается у человечества и у человека – это память. Память со всей ее болью, радостью, изменой, грузом несбывшихся надежд и исполненных желаний
* * * * *

08 June 2007

Bedevi

Devesiyle birlikde sehrada geden bir bedevi gücle yeriyen, susuzluqdan dodaqları qurumuş bir adama rast gelir. Adam bedevini görünce su isteyir. Bedevi devesinden enib ona su verir. Suyu içen adam birden bedevini iteleyerek deveye atlanır ve qaçmağa başlayır.
Bedevi arxadan qışqırır:
"Yaxşı, deveni götür ged, amma senden bir xahişim var. Bu hadiseni heç kime danışma!"
Bu xahişi qeribe sayan oğru tereddüd ederek sebebini soruşur:
"Eger danışsan - deyir bedevi - bu her yere yayılar ve insanlar bir daha çölde möhtac birini gördükde ona kömek etmezler."
Bedevi kimi derdimiz deve deyil, pisliyin yayılmaması olsaydı, Millet olaraq indiyedek çox şeyi hell etmiş olardıq.
Menfeetimize göre deyil, vicdanımıza göre yaşayacağımız bir heyat arzusu ile..
Her şey könlünüzce olsun, dostlarım...


Türkceden tercüme: R. Hacızade