Bir salama deymedi..

Bu gün men seni gördüm, salam vermek istedim,
Üzünü yana tutdun.
Söyle, illerden beri
Qelbimizin bir duyub, bir vurduğu illeri
Axı ne tez unutdun?
Beş ilde gözümüzden axan o qanlı seller bir salama deymedi?!
Heç üzüme baxmadan yanımdan nece keçdin?!
Sen eşqin salamını qorxuyamı deyişdin?!
Yoxsa öz ehdine, ilqarına ağ oldun?!
Bu qeder yaxın iken, o qeder uzaq oldun.
Şirin gülüşlerimiz, acı feqanlarımız bir salama deymedi?!
Qayğılı anlarımız, qayğısız anlarımız bir salama deymedi?!
Sen neyledin, bir düşün!
Yalnız indi anladım..
Sen daha menim üçün elçatmaz bir çiçeksen,
Yaşanmış günlerim tek geri dönmeyeceksen.
Qop, ey tufan, es, ey yel!
Xezan olum tökülüm.
Düz beş il üreyimde beslediyim mehebbet bir salama deymedi!
Bir günlük hesretime döze bilmeyen gülüm,
Bes ne oldu bu hesret bir salama deymedi?!
Getdin, dalınca baxdım can ayrıldı canımdan
Sen nece etinasız keçe bildin yanımdan?!
Ah çekdim, başım üste yarpaqlar esdi, gülüm,
Senin qelbin esmedi,
Geriye de baxmadın!
Niye senin yolunu mehebbetin kesmedi?
Qazancımız, de, bumu?
Deyilmemiş o salam elvidamız oldumu?
Sen mene zülm eyledin, mene zülm yaraşır.
Bir salama deymeyen eşqe ölüm yaraşır..!

Müellif: Bextiyar Vahabzade