En gözel gül

Zamanların birinde bir şeherde yaşayan dünya gözeli bir qız var idi. Bu qız o qeder gözel idi ki, çox uzaq şeherlerden, diyarlardan çox yaraşıqlı, çox zengin esilzade bir çox deliqanlı onu görmeye gelirmiş. Onunla evlenmek isteyen neçe genci redd eden bu qız heç kimi beyenmirdi. Bu arada eyni şeherde yaşayan ve bu qıza aşiq olan bir genc de bu qızı sevmiş, amma genc qız onu da redd etmişdir.

Aradan uzun iller keçir... Hemin genc artıq o şeherden köçüb, özüne başqa bir heyat qurmuş ve evlenib uşaqlara sahib olmuşdu.

Bir gün yolu tesadüfen bir zamanlar yaşadığı hemin gözel kiçik şehere düşür. Orada tanış biriyle qarşılaşınca ağlına bir zamanlar orada yaşayan gözel qız gelir ve o qızın nece olduğunu soruşur. Yaşlı adam önünde gül bağşası olan bir evi göstererek qızın evlendiyini söyleyir. Bir zamanlar her kesi redd etmiş olan qızın aile qurduğu adam genci çox maraqlandırır. Bir gün gizlenib qızın erini evden çıxarken görür. Qızın eri kök, keçel ve çox çirkin bir adam idi. Üstelik esilzade bele deyildi. Çox teeccüblü olan genc qızın eri getdikden sonra evin qapısını döyür. Qız qapını açdığında özünü tanıdır ve niye bele bir adamla evlendiyini soruşur. Qız da ona arxasındakı gül bağçasından en gözel gülü qoparıb getirerse cavab vereceyini deyir. Amma qızın bir şerti olur ki, bağçada irelileyerken geriye dönmemelidir. Bundan sonra genc yüzlerce gözel gülün olduğu bağçada irelilemeye başlayır. Birden çox gözel bir sarı gül görür. Ele ona doğru eyilerken biraz irelide böyük çehrayı bir gül gözüne deyir. Bu defe de o gülü qoparmaq isteyerken daha irelide möhteşem gözellikde qırmızı bir gül qönçesi görür. Bu minvalla bir de baxır ki, artıq bağçanın sonuna gelib ve mecburen oradakı bir gülü qoparıb qıza getirir.

Bağçanın en gözel gülünün getirileceyini gözlediyi halda qız bir de görür ki, genc yarpaqları solmuş kiçik bir gül getirdi. Bunu gören qız gence bele deyir:

“Bax, gördün, her zaman daha yaxşısını axtarmaq isteyerken ömür keçir ve sen en pisiyle razılaşmaq mecburiyyetinde olursan. Odur ki, zamanında sahib olduqlarınla kifayetlenmeyi öyrenmek lazımdır.”